اسناد سخن می گویند
یک لحظه نباید فراموش کرد که کیانوری، یا حزب توده معتقد بود که سازش و تبانی میان دو ضد انقلاب حزب توده و خط "امام" یک ضرورت تاریخی آن دوران بر بستر سرکوب انقلاب و کشتار کمونیستهای انقلابی بود.این تبانی و سازش به مفهوم یورش ضد انقلاب به انقلاب بود.
در آن اوضاع هیئت حاکمه جمهوری اسلامی به رهبری خمینی با ضرورت های نوینی و آزادی عمل مرتبط با آن ضرورت روبرو شد. سقط انقلاب و کشتار و اعدام های فله ای و دستجمعی انقلابیون بخصوص کمونیستها.
حزب توده نه بر مبنای اصل مارکسیست-لنینیست-مائوئیستی تغییر و تحول آگاهانه ضرورت نظام حاکم بلکه، بر مبنای اصل رویزیونیسمی و تایید آن بر مبنای دیدگاه ارتجاعی سازش طبقاتی(سازش و تبانی میان دو ضد انقلاب حزب توده و خط امام) اساس استراتژی خویش قرار داد. به عبارت دیگر مسئولیت همراهی با ضرورت نظام حاکم یا ضرورت (درک واقعیت مادی بر مبنای منافع طبقاتی=حقیقت طبقاتی) هسته مرکزی جمهوری اسلامی را حزب توده دریافت و کیانوری و شرکا با آن بطور استراتژیک همراه شدند.
حزب توده نه برای تغییر آن ضرورت تحملی بلکه دقیقا در تایید چنان ضرورتی خود را با تمام وجود در اختیار باند حاکم تبهکار خمینی قرار داد. آزادی که بر مبنای ضرورت حاکمان جمهوری اسلامی قرار داشت و حزب توده در رسیدن باند تبهکار خمینی و شرکا, به آن آزادی عمل نقش تعیین کننده و اساسی ایفا کرد.
در آن اوضاع هیئت حاکمه جمهوری اسلامی به رهبری خمینی با ضرورت های نوینی و آزادی عمل مرتبط با آن ضرورت روبرو شد. سقط انقلاب و کشتار و اعدام های فله ای و دستجمعی انقلابیون بخصوص کمونیستها.
حزب توده نه بر مبنای اصل مارکسیست-لنینیست-مائوئیستی تغییر و تحول آگاهانه ضرورت نظام حاکم بلکه، بر مبنای اصل رویزیونیسمی و تایید آن بر مبنای دیدگاه ارتجاعی سازش طبقاتی(سازش و تبانی میان دو ضد انقلاب حزب توده و خط امام) اساس استراتژی خویش قرار داد. به عبارت دیگر مسئولیت همراهی با ضرورت نظام حاکم یا ضرورت (درک واقعیت مادی بر مبنای منافع طبقاتی=حقیقت طبقاتی) هسته مرکزی جمهوری اسلامی را حزب توده دریافت و کیانوری و شرکا با آن بطور استراتژیک همراه شدند.
حزب توده نه برای تغییر آن ضرورت تحملی بلکه دقیقا در تایید چنان ضرورتی خود را با تمام وجود در اختیار باند حاکم تبهکار خمینی قرار داد. آزادی که بر مبنای ضرورت حاکمان جمهوری اسلامی قرار داشت و حزب توده در رسیدن باند تبهکار خمینی و شرکا, به آن آزادی عمل نقش تعیین کننده و اساسی ایفا کرد.
در آن دوران چالشی کلان در مقابل کمونیستهای انقلابی راستین به عنوان پیشتاز انقلاب پرولتری که مسئولیت حرکت دادن و رهسپار کردن بشریت به یک مرحله نوین و دنیائی کاملا نوین را قرار داد. در مقابل یورش ضد انقلاب به انقلاب و تغییر و تحول ضرورت تحمیلی نظام حاکم، اتحادیه کمونیستهای ایران بطور آگاهانه در 5 بهمن سال 60 قیام سربداران در آمل را برای سرنگونی جمهوری اسلامی و کسب قدرت سیاسی سازمان داد. یکبار دیگر این چالش یک درس تاریخی و اصل مائوئیستی را تایید کرد. این چالش بطور پر رنگی بر متن "اصلاحیه" مائو به انگلس قرار دارد: که آزادی فقط در به رسمیت شناختن ضرورت ختم نمی شود، بلکه تغییر و تحول ضرورت از طریق مبارزه آگاهانه است. به خصوص در آن شرایط حاد، جهت گیری، چشم انداز و رویکرد مان باید بگونه ای باشد که آزادی را از میان کلیت این ضرورتها به ارمغان آورد.
برهان عظیمی - سه شنبه بیست و هفتم دی 1390 برابر با هفدهم ژانویه 2012
بمناسبت سی مین سالگرد قیام سربداران در آمل
پنجم بهمن 1360
قدرت سیاسی از لوله تفنگ بیرون می آید! بوجود آوردن دنیائی نوین و بهتر تنها از طریق سرنگونی قهری رژیم جمهوری اسلامی امکان پذیر است ... بدون اعمال قهر انقلابی هيچ طبقه و ملتی نخواهد توانست حقوق پايمال شدة خود را از چنگال جباران بيرون کشد. تاريخ بشريت، تاريخ جنگ طبقات و پيکارهای خونين بين مرتجعين حاکم و رنجبران محکوم است. اين روند بی چون و چرا و هميشگی و همه جائی تاريخ است. آزادی را جز در پرتو آتش قهر انقلابي، جز در پرتو جانفشانی بی محابا و جز در ساية يورش بردن دليرانه به کاخ ظلم و بيداد نتوان بدست آورد. با دشمنان آزادی تنها با زبان گلوله می توان سخن گفت و بر اين حکم نيز تجربة اسارت و آزادی خلق ها مهر تائيد نهاده است
برای خواندن این تجربه ارزشمند و راهگشا به لنیک زیر مراجعه کنید:
http://www.sarbedaran.org/library/ghyame%20amol/ghiyam-amol.pdf
پرندة نو پرواز
برای خواندن این تجربه ارزشمند و راهگشا به لنیک زیر مراجعه کنید:
http://www.sarbedaran.org/library/ghyame%20amol/ghiyam-amol.pdf
پرندة نو پرواز
مقدمه
پنجم بهمن ماه سال 1360 : خبر رسيد كه شب هنگام در شهر آمل نبرد مسلحانه گسترده اي آغاز شده، بخشهاي مهمي از شهر آمل توسط قواي سربداران آزاد شده است. هنوز هيچكس از چند و چون ماجرا خبري نداشت. هيجان انقلابي همه جا را فراگرفته بود. راههاي ورود و خروج به آمل بسته بود. رژيم تا چند روز از پخش هر خبري در اين مورد جلوگيري كرد. هركس تلاش مي كرد بفهمد چه مي گذرد.
آمل، يك شبانه روز شاهد درگيري هاي نظامي شديدي بود. وصف بي باكي و قهرماني سربداران بر زبانها جاري بود. بيم و اميد همه را فراگرفته بود. همه بي صبرانه منتظر نتيجه اين نبرد دلاورانه بودند. سرانجام رژيم با تمركز قواي بسيار، اين قيام را به شكست كشاند. پس از آن به مدت يك هفته موضوع اصلي تمام روزنامه هاي كشور به وقايع آمل اختصاص داشت. اما هيچكس به اخبار رژيم باور نداشت.
سئوالات زيادي در اذهان بوجود آمده بود. همه مي خواستند بدانند دقيقا چه گذشت و چرا اتحاديه كمونيستهاي ايران به پاي سازماندهي اين قيام رفت؟ مي خواستند بدانند چگونه قيام را تدارك ديد و چه حوادثي رخ داد؟ چرا قيام قهرمانانه اي كه سراسر كشور را لرزاند و بارقه اميد بر دل اكثريت ستمديدگان تاباند، شكست خورد؟ بيستمين سالگرد قيام پنج بهمن سربداران در آمل فرصت مناسبي است كه پاي صحبت يكي از رفقاي شركت كننده در اين مبارزه بنشينيم، سير وقايع را از زبانش بشنويم و پاسخ سئوالات فوق را بيابيم.
هيئت تحريريه نشريه حقيقت
بهمن ماه 1380
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر